(dit bericht is eerder gepubliceerd in Octane Magazine)
Begin maart stond de wereld op zijn kop, een pandemie bedreigde de wereld en alles zou anders worden. Italië was lange tijd het middelpunt van de corona-crisis, schokkend waren de beelden van legertrucks met lijkkisten door de straten van Bergamo. Daarna volgde het wennen aan een nieuw normaal, met social-distancing en voor de autoliefhebbers een leegte. Geen Geneva Motor Show, Pebble Beach Concours d’Elegance of Goodwood Revival en de Mille Miglia ging niet door in mei. Maar de Italianen zouden zich verloochenen als ze niet zouden bewijzen dat alles mogelijk is. De Mille Miglia in oktober, met Bergamo op de route.
La Vittoria alta di Brescia
Aangekomen in Brescia voelt alles anders dan voorgaande jaren, de opgetogen sfeer en het feest van de auto-cultuur is er niet. De start van de Mille Miglia valt samen met het begin van de ‘tweede golf’, welkom zijn we wel, maar men maakt zich zorgen. Bij de Brixia-hal buiten de stad halen we onze passen op en wordt de auto voorzien van een sticker. Het is er rustig en iedereen wordt gecheckt op temperatuur en het naleven van de corona-maatregelen. Binnen staan nog steeds de mooiste wagens, wel is opmerkelijk de afwezigheid van de collectie van de BMW-groep die zich blijkbaar heeft teruggetrokken. Ook wordt na de technische controle gelijk het loodje om de stuurkolom gehangen. Deze ceremoniële handeling wordt normaalgesproken gedaan op Piazza della Loggia en later Piazza Vittoria.
Overigens betekent Vittoria dit jaar meer dan alleen een plek van het Mille Miglia paviljoen. La Vittoria alta di Brescia is één van de symbolen van de stad Brescia uit de Romeinse tijd. Vrij vertaald werd ‘De gevleugelde overwinning van Brescia’ toegevoegd aan het Mille Miglia logo toen deze door de corona-crisis werd uitgesteld. De engel met haar uitgestoken armen omhelst het vernieuwde Mille Miglia logo wat refereert naar het overwinnen van corona.
Nederlandse vertegenwoordiging
Op de dag van de start staan we op Village Piazza Vittoria, de paviljoenen en aankleding zijn hetzelfde, maar dan minder auto’s en genodigden op het plein en een fractie van de toeschouwers die normaalgesproken in de straten of achter de hekken staan. De enige handeling van officials dit jaar op het plein is het opplakken van de verificato-sticker op de voorruit. Daarna rijden de auto’s naar het Mille Miglia museum buiten het centrum waar de gezamenlijke lunch plaatsvindt. Met alle auto’s bij elkaar op één plek is het overduidelijk dat Nederland weer sterk is vertegenwoordigd, maar liefst 107 inschrijvingen, tegenover 88 Duitse en 75 Britse equipes. Natuurlijk blijven de Italianen wel het grootst met 275 auto’s in de race.
Na de lunch vertrekken de auto’s op nummer naar de start op Viale Venezia waar abrupt linksaf wordt geslagen in plaats van de traditionele rit door de stad. Wat onwennig rijden we Brescia uit en zijn we dan echt van start in een nu al historische editie.
De route voert de deelnemers langs Desenzano en het fort van Sirmione op het schiereiland in het Gardameer. De schemering valt in voor de eerste deelnemers als de stad Mantova wordt bereikt. Equipes met een hoger startnummer hebben zelfs helemaal geen zonlicht meer wanneer er een diner klaarstaat in de volgende stad Ferrara. Na deze stop volgt nog een paar steden op weg naar de overnachting in Cervia / Milano Marittima. De plek waar de monteurs voor het eerst mogen beginnen aan de nachtelijke klus van controleren en repareren.
Onderweg naar Rome
De meeste equipes weten dat dag 1 slechts een opwarmertje is voor de echte start, op dag 2 vertrekken ’s morgens vroeg om 6:10 de eerste deelnemers richting Rome. Een forse kronkel-route met een hoofdrol voor het wonderschone Marche. Tussen provincies Marche en Emilia Romagna ligt de dwergstaat San Marino die we bereiken na zonsopkomst. Urbino is de volgende stad op de route, een ommuurde stad rijk aan historie. Het is de geboorteplaats van Alessandro de’ Medici, Rafaël en Donato Bramante, schilderachtig in elk opzicht.
Later wordt in Fabriano de lunch genoten, waarna het gas er pas echt op kan, het landschap en de dorpen passeren in hoog tempo tot we in Ascoli Piceno arriveren. In het dorp is onbewust een fuik gecreëerd die zorgt voor een flinke vertraging, de Mille Miglia officials weten er maar moeilijk raad mee. Hier komen we ook de eerste toeristen tegen, mensen die stickers op hun auto plakken en doen alsof ze erbij horen. Een zwarte Ferrari 550 Maranello was op deze manier het stadscentrum ingereden, een official van de organisatie liet op typisch Italiaanse wijze weten hier niet van gediend te zijn terwijl hij de zelfgemaakte stickers van de motorkap trok.
We vervolgen onze weg door Amatrice en Rieti waarna we even voor Rome door Polizia motorrijders in groepjes van deelnemers worden opgepikt om onder begeleiding de stad in te rijden. Een Mexicaanse deelnemer vindt het niet snel genoeg gaan en maakt zich met zijn Ferrari 166 Inter Spider Corsa Ansaloni los van de groep, wij volgen met genoegen. De extreem zeldzame auto is de 9e Ferrari ooit gebouwd, voorzien van een 2 liter V12 met een onbeschrijfelijk geluid. Het is een kippenvel moment om dit museumstuk te volgen terwijl het vol gas door Rome racet. Aangekomen bij de finish op Via Veneto parkeren we de auto in de garage, toevallig waar alle Ferrari Tribute auto’s staan. Het moderne blik maakt geen enkele indruk na de klassieke 166 te hebben meegemaakt. De finish zelf mogen we verder vanwege de corona-maatregelen niet vastleggen.
Weer in Siena
Voor de volgende dag staat de rit van Rome naar Parma op de rol en we worden in de ochtend begroet door een forse regenbui. Een Mille Miglia is niet compleet zonder regen dus deelnemers trekken de regenpakken aan en beginnen aan de rit die wordt gedomineerd door Toscaanse schoonheid.
Tijdens de rit die ons door Ronciglione en Viterbo voert merken we wel dat veel van de historische stadskernen worden overgeslagen. Waarschijnlijk heeft de organisatie besloten om niet door de krappe straten te rijden in een poging toeschouwers niet te dicht op elkaar te hebben.
Via het natuurgebied Val d’Orcia bereiken we Siena waar op Piazza del Campo de auto’s worden geparkeerd voor de lunch. Na een snelle pasta vervolgen we de weg via San Miniato en Altopascio naar Lucca waar we dit jaar niet door de stad rijden, maar over de brede stadsmuren. Deze stadsmuren gebouwd tussen 1505 en 1645 geldt als blauwdruk van de moderne vestingwerken binnen Europa en heeft een lengte van 4 kilometer. Terwijl de regenval langzaam minder wordt, rijden we via de kustplaatsen van Toscane naar de Passo della Cisa. Dit is de laatste horde om te nemen voor we aankomen in Parma waar we overnachten.
Van Parma naar Brescia
De vierde en laatste dag start net als vorige jaren in Parco Ducale in het centrum. Belangrijk voor de deelnemers was om niet vergeten de klok goed te zetten voor de wintertijd. Soms werd de lange rij wachtenden gepasseerd door een auto met een laag nummer, ondanks het uurtje langer slapen verschenen sommige toch laat aan de start. Na vertrek passeren we het terrein van raceauto maker Dallara en rijden we door Salsomaggiore Terme, Castell ‘Arquato en Lodi. Aan het begin van de middag arriveren we op een hoogtepunt van deze editie, Bergamo.
In het buitengebied van de stad die keihard getroffen is door corona passeren we een begraafplaats die wereldwijd in het nieuws is geweest. Voor de ingang staan Bergamasca die de stoet al zwaaiend toejuichen, een wonderlijke ervaring. In de stad zelf maakten de inwoners er het mooiste ontvangst van deze Mille Miglia editie van. 60% van de Bergamasca is besmet geweest met corona, tot begin april waren er 4.500 doden te betreuren. Het was fantastisch om nu de blijdschap en het enthousiasme van de mensen te zien.
Finish
Met nog een paar dorpjes op de route komen we weer aan in Brescia waar een parkeerplaats naast het enorme terrein van Iveco het decor vormt voor de laatste stempelpost. Alles verloopt wat chaotisch waardoor er niet direct blijdschap is te merken bij de gefinishte teams. Nadat ook de GPS tracker uit de auto is verwijderd, wordt in grote groepen direct weer naar de Viale Venezia gereden voor de ceremoniële finish op het podium. De deelnemers wordt opgeroepen om hierna niet in het centrum van de stad te parkeren maar naar de Brixia te rijden en daarmee komt de 2020 Mille Miglia tot een einde. Zonder twijfel zal deze de boeken in gaan als de vreemdste ooit.
De organisatie verdient een pluim voor al het werk dat is verzet om het dit jaar toch door te laten gaan, maar een fraaie editie was het allerminst. Het was de 38e editie van de Mille Miglia in zijn huidige vorm en over de jaren wen je aan het evenement. Auto’s is wat iedereen samenbrengt in Brescia en alle andere elementen zorgen voor het complete plaatje. De Italiaanse cultuur, architectuur, natuur, het eten, de mensen, het is als een warme bad wat de Mille Miglia gewoonlijk is, maar dit jaar even niet.
